W tym tygodniu zachęcamy do zapoznania się z dwoma najsłynniejszymi dziełami Stendhala (prawdziwe nazwisko - Marie-Henri Beyle), francuskiego pisarza doby romantyzmu oraz prekursora realizmu, którego przesłanie zawarł w słowach: „Powieść jest jak zwierciadło, przechadzające się po gościńcu”. Jego utwory „Czerwone i czarne” oraz „Pustelnia parmeńska”, na stałe wpisały się w kanon klasyki literatury światowej.
Powieść pt. ”Czerwone i czarne” opowiada o losach Juliana Sorela - dziewiętnastoletniego chłopaka, który wyróżnia się nieprzeciętną wrażliwością oraz zamiłowaniem do książek. Wychowuje się w chłopskiej rodzinie i po cichu marzy o wojskowej karierze na miarę Napoleona, którego jest wielkim admiratorem. W spełnieniu marzeń przeszkadza mu niskie pochodzenie, postanawia zatem wstąpić do stanu duchownego. Przed przybyciem do seminarium zostaje zatrudniony jako guwerner dzieci urzędnika państwowego, pana de Rênal. Tam zakochuje się w jego żonie, starszej od siebie kobiecie, matce trójki dzieci. Kiedy romans wychodzi na jaw, Julian wyjeżdża do seminarium w Besançon, a następnie do Paryża. Tam również czeka na niego nowe miłosne uczucie. Stendhal poprzez wątek miłosny ukazuje skomplikowaną psychikę bohaterów, zwłaszcza młodego Juliana. "Czerwone i czarne" to również powieść społeczna i, jak mówił o niej sam autor, „kronika XIX wieku”. Tytuł powieści można interpretować dwojako. Kariera wojskowa (kolor czerwony) i duchowieństwo (kolor czarny) symbolizuje wybór Juliana, a także oznacza sprzeczność między Francją burbońską a napoleońską.
W utworze pt. „Pustelnia parmeńska” Stendhal przedstawia dzieje Fabrycego del Dongo, który jest młodym włoski arystokratą. Bohater ucieka z domu i bierze udział w bitwie pod Waterloo, pod wodzą Napoleona. Jego życie obfituje w miłosne przygody, jednak decyduje się, za namową zakochanej w nim ciotki, księżnej Sanseveriny, na wstąpienie w stan duchowny. Historia kariery bohatera oraz jego miłości do pewnej kobiety, niepozbawiona dworskich intryg, staje się tematem tej i innych powieści Stendhala. Na uwagę zasługują mistrzowskie monologi wewnętrzne postaci, które ukazują skomplikowanie ludzkiej psychiki.
Agnieszka Grabowska na stronie magazynu „Życie i Pasje” tak pisze o powieści Stendhala: „Dzieło trąci “telenowelą”, ale czyż nie lubimy czasem takich pooglądać? Znaku równości jednak nie stawiam, bo też tu nieco typu “płaszcza i szpady” można znaleźć. A skoro już operujemy filmowym nazewnictwem, dorzućmy kostiumowy melodramat. Nie przepadacie za takimi? To chociaż zajrzyjcie do książki. Sprawdźcie, dlaczego Stendhal zapisał się na kartach historii literatury, dlaczego jest wydawany i czytany po dzień dzisiejszy?”
Warto wspomnieć, że obydwie powieści zostały zekranizowane.
AW
Bibliografia:
https://lubimyczytac.pl/ksiazka/258056/czerwone-i-czarne
https://pl.wikipedia.org/wiki/Czerwone_i_czarne
https://www.biblionetka.pl/art.aspx?id=77312
https://www.granice.pl/recenzja/czerwone-i-czarne/13238
https://zycieipasje.net/2016/05/24/pustelnia-parmenska-stendhala-recenzja-patronacka/
https://pl.wikipedia.org/wiki/Pustelnia_parme%C5%84ska
https://www.biblionetka.pl/art.aspx?id=63739
Obie książki można znaleźć (i przeczytać) na portalu Wolne lektury :)
Zapraszamy do wspólnego czytania :)
Artykuł z cyklu "W tym tygodniu polecamy" w ramach promocji Czytelni wirtualnej.
Grafiki pobrano ze strony Wolne lektury.